Özlem Doğan

Bazen gün geliyor elim gitmiyor kaleme. Delirmişcesine akan gündem ve haberleri altında, ağır bir bombardımana maruz kalmanın etkilerini yaşayan bir vatandaş olarak, bu durumların olumsuz etkisini, bu şekilde yaşıyorum.
 

  Gazeteler, televizyon haberleri, twitter derken bunlar yetmezmiş gibi ne dediğini tartmadan, nereye zarar vereceğini düşünmeden konuşan gündem provokatörlerinin yarattığı, bombardıman altında ezilme hissiyle ne yazacağıma karar veremiyorum haliyle... Malum, çok hızlılar...
 

  Ağzımız; şaşma eylemiyle açık kalmış, dinliyoruz hep birlikte. "Hayır, bu böyle olamaz" diyerek açıklamaya kalksan maalesef; suya yazı yazmak gibi geliyor bu durum. Ama yaz(a)mayınca da içim elvermiyor. Çünkü; bir nevi tarihe not düşmek gibidir köşe yazıları ve bu notu-notları nasıl düştüğün önemlidir. Bugün olmazsa, yarın için önemlidir. İşte bu yüzden kişisel duygularından arınmış olmalıdır yazar. Geleceğe karşı sorumludur. "Verba volant, scripta manent" yani "SÖZ UÇAR, YAZI KALIR" dediği gibi tarihsel sözün; yazı yazan herkes dürüstlük anlamında bu sorumluluğu hissetmelidir.
Diğer yandan; teknoloji çağını yaşadığımız şu günlerde teknolojinin olumsuz-olumlu sonuçlarından birine göre artık "söz" de uçmayabiliyor...
 

  Olumsuz-olumlu sonuç derken garip mi geldi? Açıklayayım hemen;
 

  Teknolojinin hayatımızı kolaylaştırması yanında olumsuz psikolojik etkileri azımsanmayacak kadar çok. Özellikle de kitle yönetimi söz konusuysa...
Bu anlamda teknoloji aracımız olmaktan çok bizleri, yönetimsel amaçlara yönelik kullanım aracı haline getirdi.
 

  Bir diğer yandan; biraz önce de söz ettiğim "o artık uçmayan söz sahiplerinin" topluma verdiği psikolojik zararlar ise teknolojik olumsuzlukların başını çekiyor. Düşünün lütfen; eskiden sanatçısından siyasetçisine, akademisyene varana kadar sivil halkla aralarında bir medya duvarı vardı. Medya onları nasıl pompalarsa, halk o kadarını algılardı. Şu anda da aynı şeyler var ama sosyal medya ortamları sayesinde artık kişiler kendini uzun süre saklayamaz oldu. Bu bir bakıma "olumlu" bir yön olsa da bu kişilerin "hesaplı" ya da "hesapsız" tartılmamış sözleri toplumumuza ciddi zararlar verdi-veriyor.
  

  Televizyonlar da çok farklı sayılmaz; "haber nasıl verilir", "medya okuryazarlığı" gibi eğitimlerini almamış yurttaş gazeteciliğinden beter, haberlerin etkilerini tartmadan yayın yapan hale gelmiş durumdalar. En basiti, bir hırsızlık haberi verilirken bile özendirmemeye çalışılmıyor.
 

  Yani sözün özü; suyunu çıkardılar.
 

  Zarar raporumuz ise aklımız sürekli karıştırılmış bulanık durumda...

Yoğunluk ve yorgunluk hissi ile boğulmuşluk ise cabası... 

Öfke birikimi ve ötekileşme en ağır sonucu.
 

 Ve asıl önemli soru; ne zaman duracakları...